Zondag 7 oktober

Voor de middag ga ik naar de Central Baptist Church. Van de buitenkant is het een gewoon gebouw maar van de binnenkant is het echt een kerk. Het onverwachte aan deze kerk was dat de banken in een soort theater opstelling gezet waren en je kwam in het midden van de opstelling de kerk binnen. Dit had volgens mij te maken met de heuvel waar het op gebouwd was. Met de drukte viel het mee. Er waren een paar oudere mensen, echtparen met of zonder kinderen. Jeugd heb ik niet gezien. In de dienst zongen ze moderne liederen die ik kende. Voor de preek riep de voorganger de kinderen naar voren en ging eerst met hun in gesprek. Dit ging over welk cadeau je graag zou willen krijgen en het cadeau dat Jezus aan ons gaf. Dit was een mooie en eenvoudige koppeling naar het Heilig avondmaal. Voor de overdenking gingen de kinderen naar hun eigen ruimte. De predikant vertelde over een man die in Londen in de straat door een megafoon sprak. Hiermee maakte hij een vergelijking met wat Jezus deed. Het ging vandaag over Lukas 4: 16-30. Hier maakt Hij iedereen attent op zijn woorden en wat ze betekenen. Het rare is dat ze eerst Jezus prezen en later wilden ze Hem dood hebben.  De voorganger vertelde ook dat Jezus een “map” van alles was, meer dan Google earth. Gods wereld is voor iedereen toegankelijk en de gebroken wereld wordt geheeld. Wat je ook maar hebt, kom naar Hem. Als laatste keken we naar Romeinen 12: 1-2. We mogen hoop hebben en  vertrouwen in Hem. De laatste zin van de preek was: ‘God brengt het beste in je naar boven. ‘ Na de dienst ontmoet ik een echtpaar die achter mij zat. Zij gingen altijd naar deze kerk en wonen een paar kilometer buiten Wellington in Titahi Bay. Ze hadden een vrouw meegenomen die bij Ifes werkt en hier is voor een conferentie. Voordat ik weg wou vroegen ze mij of ik mee wou gaan naar hun huis om te eten. Zelf had ik andere plannen maar ben mee geweest. Het was zo aardig en wou nog veel bespreken met hen. We konden veel praten over het studentenleven in combinatie met het Christendom, Ifes en andere dingen. Na een ritje waren we aangekomen en kregen we heerlijke spaghetti soep met brood. Het was een heerlijke verrassing waarvan iedereen genoot. Na de maaltijd bekeken we foto’s en brachten ze ons weg naar Wellington. Ze wilden me richting de Botanische tuinen brengen. Dit was ideaal voor mij. Na afscheid te hebben genomen maak ik een wandeling in de Botanische tuinen. Het is erg mooi. Het is verrassend om te zien wat er nu bloeit. Elke keer veranderd het en dat is het leuke ervan. De Tulpen zijn bijna uitgebloeid, de Rododendrons waren in bloei of kwamen tot bloei, de Magnolia was uitgebloeid, de Viburnum (Sneeuwbal) komt in knop en langzaam in bloei en nog meer. In de tuinen zijn er verschillende tuinen te zien met thema’s. Onder het lopen vroeg iemand naar mijn kaart. In de meeste gevallen loop ik alleen met een kaart. Ze vroeg waar we ons bevonden en zo komen we tot de ontdekking dat we allebei Nederlanders waren. Zo kon ik even in het Nederlands praten. Zo, de tuinen gezien nu nog een wandeling in de buurt achter de tuinen en vervolgens richting hostel. Na een paar uur was ik bij het hostel en kon ik eten koken, verder met  foto’s  sorteren en verhalen typen. Zo had ik weer een mooi begin van de week.