Donderdag 11 oktober

De bus haalde ons vroeg in de morgen op, om ons richting het Abel Tasman Nationaal Park te brengen. Het opvallende was dat er deze keer alleen vrouwen in de bus zaten. Bij Marahau begint het Abel Tasman Nationaal Park. Vanuit Marahau gingen we met de Watertaxi naar Anchorage. Dit was het punt waar we onze wandelingen begonnen. Het was een prachtige route, die zeker aan te raden is. De natuur is zo veranderlijk. De ene keer liepen we in de volle zon, hierdoor waren veel planten droog, de andere keer liepen we door de bush. Het verschil is zeer aantrekkelijk om te zien en verveeld zeker niet. Gelukkig had ik mijn pet en zonnebril mee, want het was echt mooi weer. Zo mooi dat je kon lopen in t-shirt en driekwartbroek. Soms was het pad een modderboel of lag er een hindernis. Door telkens goed te kijken waar je moest lopen was het goed begaanbaar. In Marahau aangekomen, waren we te vroeg en konden we zo genieten van het uitzicht en rustig dingen doen. Om vijf uur werden we opgehaald en konden we onderweg weer genieten van het uitzicht. De chauffeur hadden we gevraagd om ons af te zetten in het centrum, want we wilden iets gaan eten. Dit werd uiteindelijk pizza. Het was een snelle service en zodoende konden we op tijd terug zijn om nog wat aan de avond te hebben. De pizza smaakte overigens naar meer, erg lekker. In de hostel aangekomen pakte ik mijn tas verder in om later op de avond naar een andere hostel te vertrekken. Deze was nu goedkoper, omdat de korting die we op deze hostel hadden voor één nacht geldig was. Jana bleef hier, omdat ze de volgende dag al vertrok. In het andere hostel aangekomen ontmoet ik een vrouw die ik op de weg naar Nelson gesproken had. Zo konden we kort bijpraten. In de avond heb ik de foto’s gesorteerd en andere dingen gedaan. Natuurlijk ontmoet je in de hostels mensen, waarmee je een praatje maakt en ideeën uitwisselt. Zo gaat de tijd in de avond vaak zo voorbij.