Zondag 26 augustus

’s Ochtend ging ik naar de Baptistenkerk. Hier aangekomen heb ik een stel ontmoet die uit Auckland kwamen. Ze waren hier ook te gast en waren op vakantie. Na een gesprek te hebben gehad nodigden ze me uit om naast hun te zitten. Het was een mooie dienst, waar ook het Heilig avondmaal werd gevierd. De diensten zijn aardig te vergelijken met de diensten in Nederland. De preek, overdenking of hoe je het wilt noemen ging voornamelijk over Hebreeën 11. De predikant had een verhaal over een zeventien jarig meisje die ergens was, waar niemand haar kenden. Ze voelde zich nooit alleen want ze wist dat God altijd bij haar was. Hier had hij zo’n mooi verhaal en boodschap over te vertellen dat het mij aansprak. Zelf kon ik alles aardig volgen en kon ik mij goed in het verhaal verplaatsen. Na de dienst heb ik nog koffie é thee gedronken en nagepraat met de andere mensen. Hier heb ik veel mensen gesproken en ook mensen die van alles voor mij wilden doen. Wat een warm welkom. Aangekomen bij mijn hostel zie ik in de ‘folder’ van de kerk mijn belijdenistekst staan. Hoe toepasselijk wil je het hebben. Na het middageten heb ik gelopen. Na een nieuw tocht te hebben uitgezocht, de andere was gesloten wegens gevaar. Deze tocht had ik eigenlijk gisteren avond willen lopen. Alleen nu heb ik meer tijd om verder te lopen. Het was een wandeling met een uitzichtpunt vanaf de bergtop. Het uitzicht en de tocht waren gaaf. Je loopt onder varens, bomen en andere dingen. De natuur is hier een soort oerwoud. Tijdens de wandeling ben ik verschillende hardlopers tegengekomen, dat doe ik ze niet na. Grappig was dat er twee mannen en hun honden eraan kwamen, dus ik ging aan de kanten. Viel de eerste man voor mij neer. Ik wou bijna zeggen, je hoeft niet voor mij neer te knielen, dat heb ik maar niet gedaan. Eenmaal van de wandeling weer terug in de hostel heb ik met mijn kamergenoten gegeten en gepraat. Eens kijken wat ik morgen zal gaan doen.