Zondag 23 september

Het is weer een nieuwe dag van de week en dat starten we met het lezen van de Bijbel, een gezamenlijk ontbijt en uiteindelijk een dienst. De tijd tussen het ontbijt en de dienst maakt Pat eten klaar voor na kerktijd. Dit is omdat na kerktijd kinderen en soms andere mensen meegenomen worden om de hele middag te komen. Pat en Ralph doen dit al jaren. In het begin kon iedereen komen zonder het te zeggen en hadden ze tientallen kinderen op hun erf lopen. Nu hebben ze de afspraak met de kinderen dat ze moeten bellen of op een andere manier moeten laten weten of dat ze komen. Als ze niet hebben gedaan komen ze ook niet. Dit is ervoor om te zorgen dat er niet teveel kinderen zijn. Ze hebben uiteindelijk maar twee paar handen die verantwoordelijk zijn voor alle kinderen. Het eten is klaar en we gaan met ons vieren naar de kerk (Pat, Ralph Rachelle en ik). De kerk is in het centrum en is ongeveer een kwartiertje rijden vanaf het huis. Bij de kerk aangekomen is het een hal waar ook andere activiteiten gehouden worden. De kerk is klein en huurt het gebouw elke zondag om daar hun dienst te houden. We zijn net op tijd zodat de dienst direct kan beginnen. Vandaag doet Ralph de eerste service (kleine overdenking) en een andere meneer de tweede. Elke zondag wisselt dit. Het verschil is dat de andere meneer meer leest in de Bijbel en Ralph een klein stukje uit de Bijbel leest en vervolgens het uitlegt en een verhaal erom heen verteld. Zo heb je van alle kanten iets en is dit in balans. Wat ik al eerder vertelde is de kerkgemeente klein. De gemeente bestaat voornamelijk uit oudere mensen. Een andere verschil wat opviel is dat ze geen collecte hadden. Dit is omdat ze van gasten geen geld willen vragen en iedereen zijn eigen steentje bijdraagt. In dit geval is het goed realiseerbaar omdat het een kleine gemeente is. Na het praatje van Ralph komt mijn speciale opdracht. Eerder deze week vroeg Ralph aan mij of ik een Nederlands liedje wou zingen in de kerk. De mensen in de kerk waarderen dit zeer. Tja waarom niet en in de week heb ik een lied uitgekozen om nu te gaan zingen. Ralph weet zelf ook niet welk nummer het is en is benieuwd wat voor soort nummer het is. Ik kan jullie vertellen dat het een opwekkingsnummer is dat belangrijk voor mij is. Het is nummer 581 Til mij op. Ze vonden het een mooi nummer, na een korte vertaling en genoten van mijn stem. Zelf was ik al lang blij dat alle ruiten heel bleven en dat de mensen niet de kerk uit gingen. Je weet maar nooit. Dit was mijn tweede optreden in de kerk in Nieuw-Zeeland. Hopelijk ook de laatste en kan ik de ander zondagen gewoon tussen de mensen zingen. Het is niet zo dat ik zingen niet leuk vind, het is juist een ding wat ik graag doe, maar dan liever wanneer er gezamenlijk gezongen wordt of juist als ik alleen ben. Maar dat is niet echt boeiend. Veel boeiender is wat er verteld werd tijdens de dienst. Ralph sprak over Hooglied 2: 10-14 (liefdesbrief der bruid), Christus zegt dit en Hij komt terug. Nu is het lente, je ziet alles opkomen, dit is goed te herkennen in dit gedeelte. Er staat help mij in mijn ongeloof. Daarnaast is het belangrijk om te weten dat Christus komt en mensen zoeken soms op “verkeerde” plekken. In vers 14 staat dat je je stem moet laten horen en laat je gezicht zien aan God. Soms heb je up’s en down’s in je worship en in je relatie met God, maar je kunt altijd terug komen.

De andere man sprak over deze Bijbelgedeeltes : Johannes 1: 1-18 (het vleesgeworden woord), Psalm 22: 15-22, Johannes 5: 37 (Jezus’getuigenis van Zichzelf, kom tot Mij om leven te hebben), Johannes 15: 1-9 (de ware wijnstok en het gebod der liefde) en Johannes 16: 29-33 (Voorbijgaande droefheid). In het laatste gedeelte staat Hij(Jezus) heeft verteld dat Hij weggaat en zegt tegen ons: ‘Kom terug, wat er ook gebeurd. Ik heb de wereld overwonnen’. Tijdens de dienst was er het heilig avondmaal, in deze kerk doen ze dit wekelijks. Dit zie ik vaker in de kerken hier. Het is een goed punt om dit vaker te herhalen, want het is een zeer belangrijk punt om te gedenken. Het is niet niks wat Jezus voor ons heeft gedaan. Na de dienst worden de mensen van de kerk uitgenodigd voor een maaltijd en eventueel om langer in de middag bij de Wichers farm te blijven. Dit slaan ze niet af en we lopen richting de auto. Normaal spelen de kinderen die meegaan bij de kerk en zie je ze rond rennen. Als ze nu naar buiten lopen is dit niet het geval. Er zijn geen kinderen te zien. Er waren wel een stuk of vijf kinderen die zich hadden ‘aangemeld’. Dit gebeurd soms vaker dat kinderen zeggen dat ze komen maar ondertussen dit niet doen. Het kan komen omdat ze in één keer wat anders doen of dat de ouders zeggen dat ze met hun mee moeten. Maar dat er helemaal geen kinderen zijn gebeurd bijna nooit. Twee andere kinderen hadden gevraagd of ze thuis opgehaald konden worden. Hier gingen we dan naar toe. Ook deze kinderen waren er niet en de moeder vertelde dat ze naar het meer waren gegaan. De auto werd gekeerd richting huis waar we samen met de mensen van de kerk de maaltijd nuttigden. Het was een waar feest. Het leek wel het verhaal van de vijf broden en de twee vissen. We hadden zoveel eten dat iedereen de maag goed konden vullen. Pat had brood met worstjes en een andere vrouw (Sharon) die later kwam had ook stokbrood, salade, snoep en chips mee genomen. Zodoende hadden we veel om te eten en om een feest te maken. Iedereen genoot en had de maag vol. Sharon ging weg en de twee oudere vrouwen van de kerk bleven de hele middag. Ze genoten ontzettend, want normaal gaan ze na kerktijd naar huis waar ze hun zondag doorbrengen. Nu hadden ze veel aanspraak en een andere omgeving om te bekijken. Laat in de middag worden de vrouwen naar huis gebracht, Pat zocht watergras en Rachelle, Ralph en ik gaan over de heuvel. Dit betekent dat we naar Ralph zijn zoon, schoondochter en de zoons gingen. Hier praten we dan en vonden we onderweg watergras. Watergras is een plant die voornamelijk door de Moari’s wordt gegeten. Het groeit in de natuur op natte onbeschutte drassige gronden. Zelf kende ik het niet en zag het voor de eerste keer. Pat en Ralph eten dit als ze het vinden. Dit is nu ook het geval, want ze willen het mij ook laten proeven. Weer thuis aangekomen gaan we eten en kijken we televisie.