Zondag 16 september

Ray Brown haalde mij op om naar zijn kerk te gaan. Onderweg vertelde hij dat het een kleine gemeente is met veel oudere mensen. De kerk heet Tamarau Comunity. Ik ben benieuwd en liet mijn verrassen. De kerk was inderdaad klein, maar je kon merken dat ze met volle overgave naar God toe leven. Wat gaaf om te zien. De kerken zijn hier gastvrij en iedereen kan komen op zijn of haar eigen manier. Gelukkig voor mij, omdat ik maar beperkte kleding bij mij heb. De dienst is erg aangenaam en kan mijn plaats hier vinden. In het begin van de dienst vraagt hij de mensen of ze nog wat willen melden. Een man bedankt iedereen voor het bidden, want hij is weer voor de eerste keer in de kerk na zijn operatie. Hij hertelt zeer snel en hij dankt samen met ons om God te danken. Na dit moment stellen ze mij voor en mag ik naar voren komen en vragen ze mij of ik wat wil vertellen over hoe ik hier kom en dergelijke. Ik vertelde over hoe ik met Ray, Ralph en Patt in contact gekomen ben, over mijn rondreis en vraag of er nog vragen zijn van de mensen. Ze vragen mij of ik een Christin ben, hoe dit is gegaan en vervolgens vragen ze mij of ik een Nederlands liedje wil zingen. Tja waarom niet en ik denk niet dat de ramen zouden gaan knappen en zoja dan hebben we meer frisse lucht. Ik besloot om een kinderlied te zinnen waarbij gebaren horen. Dit is leuk voor de kinderen en gemakkelijk om eventueel mee te zingen. Ze hebben genoten en iedereen heeft mee gedaan. Na veel te hebben gezongen vertellen ze een korte Bijbeltekst naar de kinderen. Deze gaan zoals in veel gemeenten naar een andere plek in de kerk om hun eigen activiteiten te hebben. De voorganger verteld over: Psalmen 57, Leviticus 26, Romeinen 6:3, Johannes 14:23 en Mattëus 23. Na de dienst vragen de vrouwen nog meer over mij en komen tot de conclusie dat ik een bloemist ben en vinden het zeer interessant. Ze besluiten zo om een tijd af te spreken wanneer ik langs zou kunnen komen om hun wat te demonstreren. Morgen was de planning, ik vertelde hun dat morgen mijn laatste dag was en dat ik veel wil bekijken. Ze noteren mijn naam en nummer, zodat ze mijn terug konden bellen. Later in de avond hebben ze dit gedaan en morgen om vier uur wordt ik opgehaald. Na de kerk brengt Ray mij terug waar ik lunch en de fiets pak om naar Wainui- en Makorori beach. Dit ligt buiten Gisborne en is een eindje fietsen. Hier heb ik een paar wandelingen gemaakt. Onderweg begint het te druppelen en hoop ik dat het snel ophoud. Natuurlijk wil ik niet terug gaan en ga ik naar Kaiti Hill waar ik de Maori gemeenschap wil zien en naar de top wil lopen. Bij de Maori gemeenschap was een van de grotere gemeenschapshuizen te zien en een mooie kerk. Hierna kon ik zo doorfietsen en vervolgens de weg terug naar de top. Het uitzicht was mooi en zo kon ik goed bekijken waar ik mij bevond en waar ik sliep. Nu regende het wat harder en besluit terug te gaan, zodat ik niet helemaal kletsnat ben. Na een douche gaan we eten. ’s Avonds gaan we op tijd naar bed, omdat ze moeten werken en zo kan ik op tijd opstaan om te skypen.