Maandag 17 september

Vandaag is het de eerste maand dat ik hier ben. Wat gaat de tijd snel voorbij. Na het skypen ’s ochtends, ben ik gaan wandelen naar de botanische tuinen. Een paar planten staan in bloei, eenden zwemmen en genieten van de zon, er is een kas met cactussen en een volière met witte Duiven en Parkieten. Na een wandeling in de zon post ik nog wat kaarten en vervolg mijn weg naar het museum en art gallerie van Gisborne. Dit museum gaat voornamelijk over het wateraspect die een grote rol speelt in Gisborne. Op het moment dat ik er was, is er een groep kinderen met begeleiding aanwezig en rennen in het rond. Ze hebben een camera en maken opdrachten. Het is komisch te zien hoe ze druk bezig zijn. Het grappigste is dat ze allemaal kleren aan hebben die te maken hebben met water. Één meisje liep met grote zwemvliezen en struikelde er bijna over. Aan het einde van het museum kan je op een boot komen en kan je daar alles bekijken. Na dit bezoek breng ik een bezoek aan een bloemenwinkel. Hier worden veel nepbloemen, kant en klare bloemstukken en gifs verkocht. De tweede bloemenwinkel is kaler maar heeft ook planten. Losse bloemen zijn bijna niet in de winkels te vinden. Gelukkig heb ik nog tijd over voor een wandeling bij de Whataupoko Park. Hier zijn mountainbikeroutes, maar die kan je ook bewandelen. Onderweg zag ik veel Vergeet-me-nietjes en denk direct aan thuis. Natuurlijk vergeet ik thuis niet. Na een mooie en verfrissende wandeling loop ik snel terug om op tijd te zijn voor de mensen die mij ophalen om een bloemen workshop of demonstratie te geven voor de vrouwen van de kerk. De mensen waren er al en zijn blij om mij te zien. Wat bleek ze hadden blijkbaar tussen de middag gebeld en vroegen of het een kwartier eerder kon. Tja en ik ben altijd weg en kom tussen de middag niet terug. Had het briefje dat Cathy had geschreven niet gelezen. Bij het huis aangekomen van één van de vrouwen van de kerk werd ik hartelijk ontvangen en ze liet me trost haar tuin zien. In de tijd dat ik binnen zit bij de andere vrouwen werden er bloemen uit de tuin geplukt waar ik iets van moest maken. Ze vroegen wat ik kon. Ze hebben het over een klein rond boeketje, een toefje/biedermeiertje. Die kan ik natuurlijk maken en demonstreren. Ik vroeg of ze het erg vonden dat ik eerst een modernere versie ervan liet zien met de basistechnieken en aspecten, zodat ze de verschillen konden zien. Ze vonden dit een prima en een leuk idee. Stap voor stap leg ik het uit en vertel de basistheorie. Ondertussen worden er pauzes in gelast voor vragen en verhalen. Deze gaan ook over Nederland, de bloemenbranche en mij. De vrouwen verbazen zich over het resultaat en vinden het mooier dan een toefje/biedermeier. Dit hadden ze blijkbaar nog niet eerder gezien. Na nog enkele gesprekken moet één vrouw weg en uiteindelijk wij (de vrouw die mij ophaalde en ik) ook. De vrouwen zijn blij met wat ze geleerd hadden, want ze hadden vragen en die had ik beantwoord. Zo konden ze zelf aan de slag met hun eigen bloemen. Terug in bij Cathy en Derek pak ik mijn tas in, zodat ik dat morgenochtend niet hoef te doen voor het vertrek. Ondertussen komt Cathy thuis en eten we pizza. Onder het eten hadden we het over de dag en liet ik foto’s zien. Op de televisie was er een serie over de douane op het vliegveld. Hier kwamen natuurlijk rare en verrassende verhalen aan de orde. Cathy zei, dit moet je niet doen. Mijn antwoord was hierop of juist wel en dan kan je me zien op de televisie en zo hebben we een gezellig gesprek. Het is tijd geworden, om naar bed te gaan. Helaas zijn deze dagen bij Cathy en Derek snel voorbij gegaan.