Woensdag 29 augustus (dagtrip: Cape Reinga)

Om zeven uur is de bus er om me op te halen. Als iedereen in de bus is, verteld de chauffeur de dagindeling en dergelijke. Naar een tijdje rijden komen we aan bij part Puketi-Omahuta forest in Manginangia. Hier is een bush met verschillende bomen en planten. Na een kwartier wordt de busreis vervolgd. Na eventjes rijden komen we aan op de Ninety Mile beach. Hier rijden we op het strand en hebben we perfect uitzicht over de zee. De chaufeur heeft er lol aan en rijd hard over het stand om zodoende een andere bus in te halen. Nadat we het strand hebben gehad komen we in een inham aan waar we gaan sandboarden. Er zijn verwilligers genoeg om dit ruim een kwartier te doen. De andere mensen staan toe te kijken of zitten in de bus. Natuurlijk wil ik dit niet aan mij voorbij laten gaan. De zandheuvel die we opklimmen, met board en al, is best zwaar. Eenmaal op de top weet je waar je het voor doet, een prachtig uitzicht. Na anderen te zien sandboarden ben ik aan de beurt. Vooraf hadden we bij de bus een korte instructie gekregen om ‘veilig’ beneden te komen. Eenmaal op het board ga ik met volle vaart naar beneden. Al het zand komt op je af en een klein stukje kan je bijna niks zien, doordat er zoveel zand op je af komt. Overigens moest ik ook nog bijsturen om juist uit te komen. Anders kom je tegen de mensen of de bus aan en dat wil je liever niet. Het bijsturen doe je heel simpel, door je blote voeten in het zand te zetten. Eenmaal beneden kom ik uit in het water doordat ik een behoorlijke vaart had. Dat was niet in de planning, want op het laatst heb ik vol geremd, maar dat was blijkbaar te laat. Het was een geweldige ervaring en ik raad het iedereen aan om het te doen, als je de kans hebt. Na dit gingen we door om te lunchen aan de zee. Cape Reinga was de volgende stop. Hier hebben we het lighthouse bekeken en de ‘berg’ beklommen voor het mooie uitzicht. Bij het lighthouse kan je de twee verschillende zeeën die in elkaar overlopen zien (Tasman en de Pacific Ocean. Het is alweer tijd voor de terugreis. Op de terugreis was het nu mogelijk om weer over de Ninety Mile beach te rijden. Dit kon maar op twee dagen per maand. Aan het eind is er een mogelijkheid om fish en chips te eten. Dit is erg vers, want ze vangen de vis en maken deze gelijk klaar. Ik kan je vertellen dat het heerlijk was. Eenmaal bij de hostel kon ik napraten met mijn kamergenoot.