Vrijdag 17 augustus (vertrek) tot zondag 19 augustus (aankomst)

Na alle voorbereiding en checks ga ik samen met mijn ouders naar vliegveld Dusseldorf. Natuurlijk wordt er eerst afscheid genomen van de achterblijvers. Aangekomen op het vliegveld, komen wij terecht in een filmset. Dolly, de actrice, rent met pijn en moeite heen en weer op haar hakjes. Helaas waren wij niet charmant genoeg om in aanmerking te komen om mee te spelen in de film. Dus zit er niks anders op dan inchecken en toch te vliegen. Bij de incheckbalie geeft de man, achter de desk, mij netjes een bagage claim en stuurt mij weg. Tja en de ticket dan??? Bij navraag bleek het zo te zijn dat ze de ticket vergeten waren. De beste man zei; “ik kon het haar niet geven, want de printer was kapot”. Zo kunnen wij ook een smoes verzinnen. Gelukkig is alles compleet en kunnen we wachten tot ik door de gate en de controles kan. Om 20.15 kon ik door de gate en kon ik afscheid nemen van mijn ouders en kon ik gezegend op reis. Na een lange vlucht van ongeveer zes uur is Dubai aan de beurt, mijn eerste stop. Hier moet ik ongeveer vier uur wachten. Nu pas voel ik me echt een buitenlander, pff wat een doeken en mensen zeg. Het lijkt wel een mierennest. Vier uur later kan ik dan eindelijk in het vliegtuig stappen en richting Melborn vliegen. Deze reis duurt erg lang, maar dan heb ik het meest erop zitten. Na deze vlucht heb ik op Melborn een korte overstap en dan kan de laatst etappe beginnen naar Auckland. Op Auckland aangekomen is het dan zondag 19 augustus.

De tassen zijn gepakt en nu naar het backpackershostel in Auckland centrum. Dat is een paar kilometer verder dan het vliegveld. Maar de vraag is nu, hoe kom ik daar. Het  hokje waarvan ik dacht dat die over de bussen ging, was inderdaad het verkooppunt voor buskaartjes. Gelukkig was de bus die naar het centrum  net aangekomen en kon ik direct instappen. Na een tijdje was ik dan uitgestapt op de Queenstreet die ligt aan de Fort street, waar mijn hostel aan zit. Eenmaal aangekomen begon de zeer vriendelijke vrouw direct tegen mij te praten met bape en honny... Nou tja dat hoort er waarschijnlijk bij. Na haar computerkunsten te hebben vertoon, wat ze dus niet echt bezat, kreeg ik eindelijk mijn kamerpas. Bij mijn kamer aangekomen zaten er al een stel meiden in de gezamelijke gedeelte, deze sluit aan op vele kamers. Je kunt je er een studentenhuis bij voorstellen. Hier blijf ik tot vrijdag en hoop deze week veel van Auckland te zien.