Maandag 12 november

Vandaag was het zover, ik maakte de wereldberoemde Tranz Alpine treinreis door het Arthur nationaal park, inclusief een stop bij de Arthur Pass. Deze treinreis gaat één keer op een dag van Christchurch (oostkust) naar Greymouth (westkust) en duurt ongeveer vier-en-een-half uur. Onderweg worden verschillende natuurlandschappen gepasseerd. Ruige rotsen, weilanden, meren, bergen, rivieren en ander  natuurschoon kwamen aan de orde. Allerlei verschillende vormen, structuren, texturen, materialen en kleuren waren te zien. Voor ik het wist was ik al bij de eindbestemming en moest ik eruit. Zoveel was er te zien. ’s Ochtends vroeg vertrok de trein al vanuit Christchurch. Het eerste gedeelte waren  voornamelijk weilanden en reden we nog langs de weg. Na een tijdje veranderde dit in een prachtig natuur landschap. Van het een op het ander moment veranderd dit. Toen we dichtbij de bergen kwamen gingen veel mensen naar de ‘open’ wagon, om foto’s te maken. Hilarisch om mee te maken. Mensen drukten zich naar voren en de fototoestellen werden naar voren gehouden, om zo een foto te maken. Grappig was dat het eerste gedeelte, toen iedereen in deze wagon stond, van beide kanten foto’s gemaakt konden worden. Later werd dit moeilijker, omdat één kant erg goed zicht had op de bergen. Wel te verstaan een close up. In het midden van de reis naderen we de Arthur Pass. Hiervoor en erna passeerden we nog een aantal tunnels. Dit was ook een spel op zich. Na een tunnel was er weinig tijd om foto’s te maken, voordat de volgende tunnel al kwam. Mensen probeerden  dit en elke keer hadden ze een mooie foto van de binnenkant van de tunnel. Na veel mislukte foto’s, hadden de mensen weer voldoende tijd om foto’s te maken van de verbluffende natuur. Greymouth kwam weer in zicht en hier had ik ongeveer een uur speling voordat ik weer terug ging met de trein. Zo kon ik nog een aantal dingen doen, en  de benen  strekken. De reis terug was ook weer een genot. Het is zeker niet saai om dit te doen. Telkens zag ik weer andere dingen en zo werd de camera ook deze dag weer volop gebruikt. Tegen zessen was ik terug in Christchurch. Een uurtje lopen naar de hostel en het was tijd om te koken. ’s Avonds was het weer tijd voor gezamenlijk met elkaar in de kamer te zitten, televisie te kijken of wat anders.