Dinsdag 6 november

’s Ochtends heb ik een lake boottocht van Glacier explore. We gaan eerst met de bus naar de parkeerplaats van de Blue Lakes, daarna maken we een wandeling van ongeveer 20 minuten en uiteindelijk komen we bij de Tasman Glacier terminal lake aan. Tijdens de wandeling vertelt de gids ons dat een gedeelte de maan genoemd werd, het leek er best op met alle stenen. Nu is het tijd om in de boot te stappen. Hier gaan we langs verschillende ijsblokken, de glacier en ijskristallen. Het meer is overgens ontzettend koud, dus hebben we mutsen, handschoenen en sjalen bij ons. Op een gegeven moment geeft de gids ons ijsblokjes en kristallen en niet iedereen heeft hier belang bij. Gewoon aanpakken denk ik en je handen worden vanzelf wel weer warm. De gids geeft veel informatie, met name hoe het komt dat het water melkachtig lijkt en de andere meren blauw. Dit komt door de ijsbloemen die ontstaan doordat de glacier elke keer verschuift. Helaas kunnen we niet heel dichtbij de glacier komen, omdat deze een aantal dagen erg actief is. Dan blijf je er ook wel voor uit de buurt, als een ijsblok op je valt wordt je er niet blijer op. De tocht is erg leuk, helaas is het nog een klein beetje bewolkt, zodat we niet alle bergtoppen kunnen zien. Je kunt niet alles hebben, dit is al zeer bijzonder. Weer terug bij een hotel waar het opstappunt is, ging ik de Sealy Tarns en Kea track lopen. De Sealy Tarns is een paar uur lopen naar de top van een berg. De wandeling bestaat voornamelijk uit allemaal trappen. Het uitzicht is de wandeling waard. Hier is er sneeuw en overal zijn bergtoppen te zien. De terug weg heb ik de treden maar niet geteld, dat waren er echt veel. Na deze wandeling is het nog een klein stukje naar het Kea uitkijkpunt. Eerder dan verwacht ben ik terug en zo loop ik nog langs het informatiecentrum en doc centrum. Hier zijn verhalen en informatie te vinden over de bergen en de omgeving. Het is net nieuw en zeker een bezoekje waard. Hier zie ik plotseling een Bijbeltekst. Psalm 121: 1&2. Ik hef mijn ogen op naar de bergen: vanwaar zal mijn hulp komen? Mijn hulp is van de Here, die hemel en aarde gemaakt heeft. Wat bijzonder om dit hier tegen te komen. Aan het einde van de middag keer ik terug naar de hostel, maar loop eerst nog de bush walk. Dit is een erg korte wandeling. Het is erg grappig om dit mee te maken. Overal zijn bergen, het meeste is dorre grond en nu liep ik in een bos. Dit vond ik wel een gekke maar leuke ervaring. Bij de hostel aangekomen kom ik verschillende mensen tegen waarmee ik een praatje maak. Soms kom je mensen tegen die je al een keer eerder hebt gezien. Op de slaapkamer kom ik een Nederlandse meid tegen waar ik lang mee heb gepraat. Zij vertrekt net als mij ook morgen. Zo komt er al snel een einde aan deze avond en is het tijd om naar bed te gaan.